Een tijdje geleden zat er een jonge bosduif aan onze achterdeur, bang en helemaal uitgeput. Ik belde mijn pa (die vroeger nog duivenmelker is geweest) voor advies. Hij zei heel wijs dat ik niets kon doen: “Dat beestje is aan’t leren vliegen en heeft gewoon wat tijd nodig.”
Dat tijd nodig hebben om de moed samen te rapen en het toch te proberen, herken ik eigenlijk wel.
Geloof niet alles wat je denkt
Ik speelde al lang met het idee om mijn eigen zaak te beginnen als zelfstandige in bijberoep. Ik heb de afgelopen tien jaar zoveel geprobeerd, geleerd en ervaringen opgedaan. Het voelde hoogtijd om hiervan iets aan anderen terug te geven.
Maar het kwam er maar niet van. Ik maakte mezelf allerlei verhaaltjes wijs: ik kan toch niets waardevols bijdragen aan andermans leven, mijn ervaringen zijn niet relevant voor anderen, er zit niemand te wachten op mij als coach,… Dus ondernam ik niets.


Ondanks de steun van mijn echtgenoot en het geloof en vertrouwen van mijn dichtste vrienden voelde ik me een ‘oplichter’. Ik voelde me niet bekwaam genoeg om van betekenis te kunnen zijn voor iemand die op zoek is naar ondersteuning, hulp, een houvast. En dat terwijl ik van de mensen die ik begeleidde, tijdens de verschillende opleidingen die ik volgde, steeds dezelfde boodschap kreeg: ‘dit is je op het lijf geschreven’.
Dat ‘oplichterssyndroom’ is een verhaaltje waarmee je Frik Unik (ja, ook die van mij) je veilig probeert te houden, binnen de vertrouwde paden en voldoende ver weg van nieuwe (en potentieel gevaarlijke) avonturen.
Vogels zijn gemaakt om te vliegen
Meer dan twee jaar deed ik er uiteindelijk over om mijn Frik Unik lang genoeg de mond te snoeren om een afspraak te maken bij een ondernemingsloket en mijn zaak officieel op te starten. Ik herinner me nog dat ik nadien terug naar het station huppelde, blij als een klein kind dat ik de sprong had gewaagd.
En dat gevoel blijft me bij. Ook al is het zeker wel spannend en moet ik op tijd en stond mijn Frik Unik dankbaar negeren wanneer hetzelfde verhaaltje boven komt drijven.
Mijn zaak is nog niet bepaald in volle vlucht, maar ik heb dan toch tenminste al mijn vleugels uitgeslagen. Net zoals die jonge duif na enkele uren op onze dorpel te hebben gezeten de moed vond om te doen wat die op het lijf geschreven staat.
Als je voelt dat iets helemaal bij je past, durf er dan ook iets mee te doen.
What if I fall?
Oh, but my darling, what if you fly!Erin Hanson